Konsep Patriotisme

Patriotisme 

           Patriotisme dalam ertikata sebenar adalah semangat atau perasaan cintakan atau sayangkan tanah air daripada dicemari oleh musuh-musuh yang ingin menjajah, merosakan, memusnahkan atau menghancurkan budaya dalam masyarakat. Perasaan positif ini haruslah sebati dalam diri setiap individu yang merasakan bahawa Negara yang mereka diami itu haruslah dipertahankan sehingga ke titisan darah terakhir. 

           Semangat Patriotisme ini mungkin tidak terhad kepada semangat cintakan tanah air semata-mata tetapi ia merangkumi pelbagai aspek dalam kehidupan setiap manusia dan individu. Dalam hal ini, kita tidak hanya sekadar melaungkan kata-kata Patriotisme semata-mata tetapi apa yang kita lakukan untuk menunjukan semangat sayangkan tanah air adalah yang paling utama. 

          Jadi, apakah yang telah anda lakukan untuk menunjukan yang anda ini adalah seorang warganegara yang patriotism? Mungkin dengan mengingati tarikh keramat Kemerdekaan Malaysia pada 31 ogos 1957 sahaja ataupun dengan mengangkat senjata dengan memasuki pasukan keselamatan seperti Polis, Askar, Bomba, Rela, menjadi ahli Politik, Guru, Pensyarah, Cikgu, Doktor, Peguam dan sebagainya  itu dikira sebagai Patriotik kepada negara. Mungkin ia merupakan salah satu cara untuk menunjukan yang kita adalah seorang yang patriotik yang mempunyai semangat Patriotisme. 

          Bagi saya sendiri, saya pecaya dengan contoh-contoh diatas akan menunjukan bahawa kita mempunyai semangat Patrotisme. Selain itu, semangat ini tidak terhad kepada sayangkan tanah air semata-mata tetapi secara holistiknya mempertahankan negara daripada amcaman penjajah dalam bentuk yang lebih moden adalah paling pada abad ini. 

          Jangalah kita hanya melaungkan semangat cintakan tanah air semata-mata tapi tanpa tindakan susulan yang betul, antaranya pelbagai pengaruh barat kini sedang meresap dalam aspek sosial, ekonomi mahupun politik di negara kita. Contohnya dalam aspek sosial, nilai-nilai moral dan etika dalam budaya kini kian hari kian hilang, aspek tradisional kini semakin terhakis disebabkan modenisasi dan globalisasi yang dibawa oleh pihak barat. 

             Kini, kita lebih mementingkan material lebih daripada nilai budaya itu sendiri. Lihat sahajalah dalam aspek ekonomi dan pembangunan, kita berlumba-lumba untuk menjadi kaya dengan mengejar kekayaan yang hanya kekal di dunia sahaja dan begitu juga dengan pembangunan negara yang hanya untuk menjadikan negara kita setanding dengan negara barat tapi malangnya usaha itu masih jauh jika kita sendiri berpaksikan kepada model dan kerangka pembangunan negara barat dan saling menyalahkan antara satu sama lain disebabkan hal yang kecik dan kesepakatan untuk membangunakan negara sukar untuk dicapai. 

              Dalam hal ini, adakah kita sendiri yang merupakan pelaku pembangunan sedar akan keadaan ini atau sekadar ‘omong-omong kosong sahaja’ bahawa kita mempunyai semangat Patriotisme terhadap negara kita sendiri ataupun tidak. Apa yang berlaku sekarang adalah isu berkenaan dengan ISA, PPSMI, Bahasa Melayu, Masalah Politik, Korupsi dan Penyelewengan dalam sektor Kerajaan, masalah Sistem Pendidikan dan Jurang Ekonomi dan sebagainya masih berlaku di negara ini. 

            Adakah mereka yang terlibat dalam isu ini mempunyai semangat Patriotisme ataupun tidak? Pada peringkat manakah semangat mereka itu? Adakah semangat ini boleh diukur ataupun dinilai? Dan adakah mereka ini mempunyai agenda tersembunyi disebalik isu-isu yang berlaku? Inilah yang menjadi persoalan dalam membicarakan tentang apakah itu Patriotisme dan apakah yang bukan Patriotisme? 

              Apa yang pasti yang relevenya adalah pada masa kini kerana masyarakat kini dilihat sudah mengambil ringan akan semangat Patriotisme dalam diri mereka berbanding masyarakat pada masa penjajahan dan pra penjajahan iaitu ketika negara kita mencapai kemerdekaan. Golongan muda kini dilihat kurang mengambil berat akan konsep ini walaupun pelbagai langkah mahupun kaedah telah dilakukan oleh kerajaan mahupun pemerintah. 

thanks to Dr. Revanee

Andaian Penyelidikan Ontologikal

BERIKUT MERUPAKAN PERBANDINGAN DI ANTARA ONTOLOGIKAL STRATEGI PENYELIDIKAN INDUKTIF DAN STRATEGI PENYELIDIKAN DEDUKTIF

Persamaan antara andaian Ontologikal Strategi Penyelidikan Induktif dengan Strategi Penyelidikan Deduktif

Persamaan di antara Strategi Penyelidikan Induktif dengan Strategi Penyelidikan Deduktif ialah :

1. Ketersusunan alam. 

Strategi penyelidikan induktif menunjukkan bahawa ketersusunan setiap perkara yang berlaku adalah mengikut hukum alam dan tidak berlaku secara rawak. Hal ini dapat dilihat melalui alam ini tersusun dan kejadian-kejadian yang terkandung mematuhi order-order tertentu. Sebagai contoh, matahari yang terbit dari timur. Manakala Strategi Penyelidikan Deduktif pula wujud persamaan dengan alam yang tersusun digambarkan dengan generalisasi tentang hubungan di antara konsep-konsep.

2. Keberasingan kejadian 

Strategi Penyelidikan Induktif yang mewujudkan keberasingan kejadian di mana data-data yang dikutip boleh diasingkan. Sebagai contoh ketinggian dan berat badan seseorang. Semasa kajian dilakukan, kita boleh diasingkan berdasarkan ketinggian dan berat badan. Strategi penyelidikan deduktif menceritakan bahawa alam terdiri daripada kejadian yang berbeza dan boleh diasingkan, seperti manusia yang terdapat pelbagai perbezaan dari aspek ketinggian, berat badan, jantina, warna kulit, bangsa dan lain-lain.

Perbezaan antara andaian Ontologikal Strategi Penyelidikan Induktif dan Strategi Penyelidikan Deduktif :

1. Perbezaan Strategi Penyelidikan Induktif dan Strategi Penyelidikan Deduktif dari ialah dalam Strategi Penyelidikan Induktif, generalisasi atau pernyataan-pernyata an universal yang menyimpulkan tentang hubungan di antara konsep, alam yang tersusun boleh diperihalkan dengan pernyataan-pernyata an universal. Sebagai contoh, penyelidik boleh membuat kesimpulan tentang apa yang berlaku daripada realiti sosial. Manakala Strategi Penyelidikan Deduktif pula menunjukkan bahawa hanya perkara-perkara yang boleh diperhatikan dianggap benar. 

2. Strategi Penyelidikan Induktif menunjukkan hubungan sebab-akibat setiap perkara mempunyai hubungkait antara satu sama lain. Hal ini menunjukkan realiti sosial dianggap terdiri daripada kejadian-kejadian yang mempunyai hubungan sebab-akibat yang kompleks. Manakala Strategi Penyelidikan Deduktif menerangkan realiti sosial dianggap terdiri daripada hubungan-sebab yang kompleks di antara kejadian-kejadian.

3. Seterusnya perbezaan di antara andaian Ontologikal Strategi Penyelidikan Induktif dan Strategi Penyelidikan Deduktif ialah penggunaan deria ditolak dalam andaian Strategi Deduktif kerana dianggap tidak selamat untuk dijadikan asas teori-teori saintifik, walaupun ia bertujuan untuk menyokong atau menyangkal sesuatu jangkaan. Manakala, strategi induktif mementingkan primasi pemerhatian. Strategi ini menganggap bahawa hanya entiti-entiti, komponen-komponen ataupun kejadian-kejadian yang boleh diperhatikan dengan penggunaan deria boleh dianggap benar. 

Tujuan Strategi Penyelidikan Induktif ialah mewujudkan generalisasi universal yang boleh digunakan sebagai penjelasan bercorak.. Pemerhatian merupakan tunggak penting dalam Strategi Penyelidikan Induktif. Pemerhatian berfungsi untuk menjelaskan fakta dalam realiti sosial. Terdapat enam andaian ontologikal dalam Strategi Penyelidikan Induktif. Andaian-andaian tersebut ialah :

1.) Ketersusunan - 

Konsep ini mengandaikan bahawa alam ini tersusun. Ini bermakna, elemen-elemen atau kejadian-kejadian terkandung dalam dunia ini juga mematuhi order-order tertentu.

2.) Keberasingan kejadian - 

Alam ini juga mengandungi kejadian-kejadian yang berasingan. Dalam konteks realiti sosial, suatu fenomena boleh diungkaikan ke tahap kelompok atau siri kejadian berasingan yang wujud secara bersendiri. Kejadian-kejadian yang berasingan ini juga boleh diperhatikan.

3.) Generalisasi atau pernyataan-pernyata an universal - 

Melalui generalisasi atau kesimpulan tentang hubungan di antara konsep, alam yang tersusun boleh diperihalkan dengan penyataan-pernyataa n universal.

4.) Primasi pemerhatian - 

Hanya entiti-entiti atau kejadian-kejadian yang boleh diperhatikan dengan penggunaan deria boleh dianggap benar. Pemerhatian merupakan suatu kriteria primasi atau asas yang tidak boleh diabaikan. Tunggak ini suatu andaian ontologikal yang penting. Justeru, hanya kejadian-kejadian yang boleh diperhatikan secara empirikal layak dijadikan penyelidikan sains.

5.) Hubungan Sebab-Akibat - 

Realiti sosial dianggap terdiri daripada kejadian-kejadian yang mempunyai hubungan sebab-akibat yang kompleks. Hubungan sebab-akibat ini digambarkan di dalam satu rangkaian hubungan antara konsep. Perkara ini berkaitrapat dengan andaian ketersusunan bahawa alam ini wujud secara teratur dan bukannya secara rawak atau tidak menentu.

6.) Eksternaliti - 

Dalam diskusi sains sosial, sebab-musabab bagi tingkah laku manusia atau realiti sosial dianggap wujud di luar individu. Hal inilah yang diistilahkan sebagai eksterniliti tingkah laku manusia. Dengan erti kata lain, sebab-sebab ini bersifat luaran. Justeru, ia boleh diperhatikan. Oleh sebab eksternaliti ini jugalah, sebab-sebab tersebut boleh dijadikan bahan kajian sains.

Strategi Penyelidikan Deduktif pula diperkenalkan untuk menguji teori-teori bagi menolak teori-teori palsu dan mengukuhkan teori-teori yang selebihnya. Strategi Penyelidikan Deduktif juga digunakan bagi menyokong teori yang belum disangkal. Terdapat empat andaian ontologikal dalam Strategi Penyelidikan Deduktif.

 Andaian-andaian ontologikal tersebut ialah :

1.. Alam yang terdiri daripada kejadian atau peristiwa yang berasingan yang boleh diperhatikan.

2. Alam tersusun digambarkan dengan generalisasi tentang hubungan di antara konsep-konsep. 

3. Hanya perkara-perkara yang boleh diperhatikan dianggap benar.

4. Realiti sosial dianggap terdiri daripada hubungan- sebab yang kompleks di antara kejadian-kejadian.

Thanks to Dr.Revanee